Αγκινάρα Ιερουσαλήμ

Η αγκινάρα της Ιερουσαλήμ, που ονομάζεται επίσης γερμανική γογγύλια, αγκινάρα της Ιερουσαλήμ ή αμερικανική πατάτα - πιθανώς λόγω του γεγονότος ότι εδώ και δεκαετίες ήταν μια έγκυρη αντικατάσταση της πατάτας -, είναι ένα ποώδες πολυετές φυτό που προέρχεται από τη Βόρεια Αμερική (ειδικότερα στον Καναδά). Ευρώπη στις αρχές του 17ου αιώνα και ανήκει στην οικογένεια Compositae Tubuliflorae.

Το φυτό αγκινάρας της Ιερουσαλήμ μοιάζει με μεγάλη μαργαρίτα και μπορεί να φτάσει τα τρία μέτρα σε ύψος, προσαρμόζεται σε διαφορετικούς τύπους εδάφους και ως εκ τούτου είναι εύκολο να καλλιεργηθεί σε όλους τους κήπους, συμπεριλαμβανομένων των οικιακών.

Υπάρχουν δύο ποικιλίες αγκινάρας Ιερουσαλήμ: η πρώιμη λευκή που βρίσκουμε στο εμπόριο διαθέσιμη από τα τέλη Αυγούστου και η μπορντό που βρίσκουμε στην αγορά από τον Οκτώβριο έως τις αρχές της άνοιξης.

Αγκινάρα Ιερουσαλήμ: διατροφικά χαρακτηριστικά

Η αγκινάρα της Ιερουσαλήμ παρέχει πολύ λίγες θερμίδες (30 Kcal ανά 100 γραμμάρια προϊόντος) και αποτελείται από 80% νερό, πρωτεΐνες, σάκχαρα, υδατάνθρακες και διαιτητικές ίνες. Μεταξύ των βιταμινών που υπάρχουν είναι η βιταμίνη Α και μερικές ανήκουν στην ομάδα Β, ενώ μεταξύ τα μέταλλα που βρίσκουμε κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο και φώσφορο.

Αυτός ο κόνδυλος είναι επίσης ιδιαίτερα πλούσιος σε ινουλίνη (έως και 60% του ξηρού βάρους), γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα κατάλληλο για διαβητικούς και για όσους θέλουν να επωφεληθούν από τις χωνευτικές και επανεξισορροπητικές ιδιότητες της εντερικής χλωρίδας. Όσον αφορά τα αμινοξέα, υπάρχουν ασπαραγίνη, χολίνη και αργινίνη.

Αγκινάρα Ιερουσαλήμ στην κουζίνα

Οι αγκινάρες της Ιερουσαλήμ, που χρησιμοποιούνται συνήθως στην κουζίνα του Πιεμόντε για μπαγκά καούντα, συγκομίζονται το χειμώνα, είναι πολύ θρεπτικές και το μαγείρεμα είναι παρόμοιο με αυτό των πατατών: μπορούν επομένως να βράσουν, να μαγειρευτούν σε ένα τηγάνι και ακόμη και να τηγανιστούν. Αλλά μπορούν επίσης να καταναλωθούν ωμά, ίσως σε σαλάτες κομμένες σε φέτες και καρυκευμένες με λάδι, λεμόνι, αλάτι και μαϊντανό, ή τραγανές σαν ραπανάκι.

Επίσης νόστιμο μαγειρεμένο γκρατέν: απλά ξεφλουδίστε τα, κόψτε τα σε φέτες, μαλακώστε τα για λίγα λεπτά σε βραστό νερό, αφήστε τα να κρυώσουν και μαγειρέψτε για 5 λεπτά σκεπασμένα με μπεσαμέλ και με μια πρέζα μοσχοκάρυδο.

Από τους κόνδυλους αυτού του φυτού λαμβάνεται επίσης ένα αλεύρι που μπορεί να αντικαταστήσει έως και 10% αλεύρι σίτου στην παρασκευή ψωμιού, γλυκών και γενικά αρτοσκευασμάτων.

Αγκινάρα Ιερουσαλήμ στη βοτανική ιατρική

Οι ρίζες της αγκινάρας της Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι είναι γαλακτογενείς, δηλαδή μπορούν να αυξήσουν και να προωθήσουν την έκκριση γάλακτος σε γυναίκες που θηλάζουν το μωρό τους. Επιπλέον, το εκχύλισμα της αγκινάρας της Ιερουσαλήμ αποδεικνύεται πολύ χρήσιμο σε περίπτωση υπερβολικού βάρους, αποτελώντας ένα έγκυρο βοήθημα για να χάσετε βάρος: η κατανάλωση αγκινάρας της Ιερουσαλήμ, ειδικά αν έχει προηγηθεί ένα καλό ποτήρι νερό, όχι μόνο διευκολύνει την πέψη, αλλά ευνοεί και την αίσθημα κορεσμού, ηρεμία ανεξέλεγκτων επιθέσεων πείνας.

Από την αγκινάρα της Ιερουσαλήμ, η οποία θεωρείται τονωτικό, στομαχικό, χολαγωγό και διουρητικό φάρμακο, τα φύλλα αξιοποιούνται επίσης, χρήσιμα για την ανακούφιση παθήσεων που σχετίζονται με καρδιακή ανεπάρκεια. Και τέλος, καθώς δεν περιέχει γλουτένη, ενδείκνυται και για κοιλιοκάκη.